Το καλό υπουργείο σύρθηκε σε υποσχέσεις και δεσμεύσεις... Για μας μπορεί τίποτα λιγότερο από τον ήλιο να μην είναι αρκετό, για τους κρατούμενους και την υλική πραγματικότητα που βιώνουν μια λάμπα απαλού φωτισμού μπορεί να έχει σημασίες που αδυνατούμε να αντιληφθούμε... Ίσως το σημαντικότερο να είναι πως αύριο ακόμα λιγότεροι κρατούμενοι θα φοράνε τις παντόφλες της παραίτησης. Ακόμα περισσότεροι ίσως αντιληφθούν τη θέση τους στον αέναο πόλεμο που διεξάγει η κυριαρχία ενάντια σε κάθετι που αντιτίθεται στην ευόδωση των συμφερόντων της, ενάντια σε κάθε ουρλιαχτό που διασπά τη σιωπή στα κοιμητήρια της κοινωνικής ειρήνης, ενάντια σε κάθε πεισματαρη κισσό προσπαθεί να ανέλθει διαβρώνοντας τα διάκενα στην παραληρηματική γλώσσα του κοινωνικού ελέγχου που δεν παραλείπει να κανονικοποιεί τις ανισότητες ως αναπόδραστες, επιδιώκοντας τη διαιώνιση αυτής της πρώτης ύλης που εξασφαλίζει τη διαιώνιση της τάξης τους... Και ο αγώνας ενάντια στην τάξη της μίζερης επιβίωσης και του αργού θανάτου δεν μπορεί παρά να τέμνεται με την αποδόμηση των δαιμονοποιητικών μύθων που περιβάλλουν ασφυκτικά τους κρατούμενους και απαξιώνουν τις κοινωνικόοικονομικές αιτίες του "εγκλήματος", σε μια χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ανηλίκων μεταξύ των κρατουμένων και το μικρότερο όριο ηλικίας για την απόδωση ποινικών ευθυνών (13 έτη)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
τι έχουμ' εδώ..?