δεν γνώριζε πως ο άνθρωπος μπορεί να υψώσει ένα τείχος από νοερά σοβαντισμένα τούβλα ενάντια στη φρίκη και στα απάνθρωπα, τα σκοτεινά κόλπα του χρόνου που μας βάλλει, και ως εκ τούτου να χαράξει μόνος την ιστορία του... ίσως φοβήθηκε να γυμνωθεί μη φανούν οι πληγές της και προτίμησε να περιφέρει τα σπαράγματα μιας χαμένης παιδικής ηλικίας πνιγμένης σε αναθέματα... ήθελε να αγαπηθεί μα τη φόβισε ό,τι δεν είχε νοιώσει... μαθημένη να πληγώνεται θέλησε να πληγώσει... και την κρίσιμη στιγμή έφυγε, κατηγορώντας όσους δεν μπόρεσαν να την κρατήσουν... και φοβάμαι πως όταν γυρίσει θα βρεί μπροστά της το τείχος που με έμαθε να χτίζω...
Kalws orises sti blogosfaira my x-bro..! Oso gia ta teixi as ypswnontai terastia, emeis 8a anazitoume panta tis ...kerkoportes!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς σας βρήκα... νονέ μου το μόνο πρόβλημα είναι πως οι κερκόπορτες προϋποθέτουν και μια "πέμπτη φάλαγγα" που θα τις ανοίξει... ας πούμε πως όσο ψηλώνουν οι φράχτες τόσο βελτιώνονται οι άλτες, χωρίς να λησμονούμε πως έχουμε επιλέξει οι δικοί μας να είναι προσπελάσιμοι... ίσως γιατί προτιμάμε να υποστούμε συναισθηματικό πλιάτσικο παρά να αποκλείσουμε μια ανοιχτή καρδιά με υψοφοβία
ΑπάντησηΔιαγραφή