Άνθρωπος: μια ψυχή επιβαρυμένη με ένα πτώμα, στους ώμους...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . [ Ε π ί κ τ η τ ο ς ] . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

κάνεις κύκλους γύρω από τον εαυτό σου
και χαίρεσαι που γδέρνεσαι πάνω σε γνώριμα
ντουβάρια
όμορφη μέσα από τις πληγές σου
ευτυχισμένη που αντέχεις λίγο πόνο
ακόμα
και η ζωή γλυστρά ανάμεσα στα δάχτυλα
και αφήνεις να διαλυθούνε στα νερά
τα σχοινιά που ρίχνω στο πηγάδι
που επέλεξες να εγκλωβίσεις τον εαυτό σου
και εγώ σκιά γύρω από τη φυλακή σου
να προσπαθώ να σε προλάβω
πριν την αγαπήσεις...
μα πως να πάρεις μαζί σου με το ζόρι
όποιον δε θέλει να δραπετεύσει;
σκυφτός και ασάλευτος με μια αγάπη φτυάρι
μπροστά στο λάκο που μόνη σου έσκαψες...
μπροστά στα χώματα που σκεπάζουν
το ζωντανό σου σώμα
που μόνη έθαψες...
να λαχταράω όσο τίποτα να σκάψω
και να φοβάμαι μη σε τραυματίσω...
δε ζήτησα ποτέ να ζήσω
σκηνές απο ταινίες του Wenders...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

τι έχουμ' εδώ..?