Άνθρωπος: μια ψυχή επιβαρυμένη με ένα πτώμα, στους ώμους...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . [ Ε π ί κ τ η τ ο ς ] . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

αυτοκτονικός ιδεασμός...
η μεγάλη μάχη,
εθελούσια ημιθανής παλεύεις να στραγγαλίσεις
το μισό σου εαυτό που στέκεται απέναντι
και ζητάει να φύγει το παλιό αίμα...
και απαιτεί λύτρωση από τις παλινδρομήσεις
της θλίψης...
και θεριεύει στα αυτόματα ξεσπάσματα λυγμών...
όχι, δεν είναι σημείωμα αυτοκτονίας...
προσπάθεια άντλησης αποθεμάτων είναι...
ανάμεσα στο γυαλί και τις φλέβες στέκουν πρόσωπα αγαπημένα...
και εσύ "rosa" στον "σκληρό πυρήνα" και ας μην στο έχω δείξει...
και πάνω από όλα εσύ κουκλίτσα μου...
μια επιστροφή που ανταγωνίζεται την απόσταση ανάμεσα στο γυαλί
και την φλέβα...
μια επιστροφή που όσο αργεί μειώνεται η απόσταση ανάμεσα
στο γυαλί και την φλέβα...
δεν φταίει που αργεί...
θα προτιμούσα μόνο να χαϊδέψω το πρόσωπο της
και όχι να φιλήσει τις πληγές μου...
και ένα τελευταίο ουρλιαχτό παίζει ρουλέτα που θα καταλήξει...
στη στιγμή που θα βγαίνει από το ταξί
ή όταν θα φτάσει το γυαλί στη φλέβα...
πες πως μ' αγαπάς... έστω και με πέτρες!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

τι έχουμ' εδώ..?